Hij wist het niet. Als Juda het had geweten had hij het aanbod nooit aanvaard. Hij had geen keus, dacht hij. Naderhand gezien had hij wel degelijk een keus. Maar het was te laat. Hij zat te diep in de gangs, meer specifiek bij de Blutchers. Een misdaadfamilie die bekend stond om de subtiele maar zeer dodelijke invloed die het in heel New Eden had…
Zijn opdracht was simpel: Swirl, een verdomd verslavende drug die ook flink wat geld opbracht, van de ene naar de andere plek vervoeren. Helaas wel door de gehate Tunnels. De Swirl gaf helaas ook flinke dampen af, en langzaam maar zeker was hij zelf verslaafd geraakt. Iets wat onvermijdelijk was, maar tegelijk ook een groot risico inhield. Als de Blutchers erachter kwamen, zouden ze hem niet sparen…
Om nog maar te zwijgen over de gevaren van de Tunnels. Iedere keer als hij erin moest was hij bang dat hij zijn oude slavendrijvers terug tegenkwam, terug gevangen zou worden genomen, terug de smerigste klusjes zou moeten uitvoeren. Dat nooit meer. Hij had een shocker gekregen om zichzelf te beschermen. Alleen werkte dat ding maar de helft van de tijd. Niet bepaald betrouwbaar te noemen dus…
Dit was alweer de vierde maand dat hij dit werk deed. Het verdiende tenminste iets, maar het was het risico eigenlijk niet waard. Teveel gevaren en illegaal. Als hij een Secu-officier zou tegenkomen zou het hem een maandloon kosten om een keer buiten het oog van de wet te blijven. Gelukkig was de helft van die mensen corrupt. Secu was de veiligheidsdienst die de rijken van New Eden, die het bestuur van de Megastad vormden, inhuurden bij gebrek aan een officiële ordehandhaving en enorme criminaliteit in de Stad van het Geld.
De hoeveelste run zou dit ondertussen zijn? Juda telde het uit: 2 runs per week, gemiddeld. Meer runs betekende meer geld voor het verhoogde risico. Dat had hij een paar keer gedaan. Hij zat nu ongeveer aan zijn 23e run volgens zijn telling.
Hij was net uit de Tunnels. Via een wapenwinkel die de Blutchers flink wat verschuldigd was en hierdoor functioneerde als veilige uitgang. Tenminste, voor Blutcher-leden.
De drop-off was nog 2 blokken verder. Juda aarzelde geen moment. Des te sneller hij van z’n lading af was, des te beter…
Ineens zag hij haar voorbij lopen aan de overkant van de straat. Hij wist niet of het een hallucinatie was van de Swirl of realiteit. Wat hij niet merkte was dat het te lang stilstond met een rokende rugzak. De zoetige damp verspreidde zich om hem heen. Hij realiseerde zich dat de filters van de rugzak al een tijdje niet meer vervangen waren. Nu was het te laat. De gevaren van het vak….
Juda voelde hoe hij bedweld raakte, hoe zijn zintuigen langzaam trager en trager begonnen te werken. Daardoor merkte hij niet op dat er een Secu-officier achter hem stond. Hij voelde een shocker in zijn nek, ergens ver weg..
Het werd langzaam zwart voor zijn ogen. Was dit het einde? Hij zakte in elkaar, verdoofd door de Swirl en dodelijk verlamd door de shocker. Hij zag haar naar hem toekomen, althans, dat dacht hij. Toen werd het helemaal zwart…
