1. Een nieuwe drug, een oude wrok
De Blutshers en de Treviani’s: twee families. Twee criminele organisaties. Maar niet zomaar organisaties, nee, meesters in hun vak.
De Blutshers: een van verre oorsprong Britse familie die al sinds jaar en dag overal een voetje binnen hadden. Ze specialiseerden zich in subtiele machtsuitbreiding: naar het schijnt stond de halve politiek van Old Eden bij hen in het krijt voor het een of ander. Door hun vernuft konden ze perfect onder de radar allerhande zaakjes opzetten. Het kon natuurlijk ook helpen dat hun illegale casino’s tegelijk ook bekend stonden als de place to be voor genot van alle soorten.
De Treviani’s daarentegen waren van Siciliaanse oorsprong, echte mafia in hart en nieren. Ook zij zaten hier reeds langer dan men tellen kon, alleen was hun werkterrein ergens anders. De Treviani’s hadden zo hun eigen delen van New Eden in handen: gebieden waar de centrale ordehandhavers niet kwamen omdat het er te gevaarlijk zou zijn. Schijn bedroog, althans voor de bevolking van deze stadsdelen. Althans, zolang je je hield aan de regels van de Treviani’s…
De Treviani’s waren verantwoordelijk voor het grootste deel van de narcotica die de stad binnenkwam. Inmenging in hun handel of hun gebied werd met grof geweld met eigen middelen geweerd. Zo ook de Swirl…
Swirl: de synthetische drug die tegelijk de beste pijnstiller was als de slechtste na-effecten had. Enorm verslavend ook. Mensen raakten er letterlijk van in een ‘swirl’ : een wervelwind aan gelukkige gedachten, helaas gevolgd door verschrikkelijke gedachten.
Sinds de introductie van de drug 10 jaar geleden door de Treviani’s was het de drug bij uitstek geworden om een zalige tijd te beleven. De na-effecten, de verschrikkelijke gedachten, werden dan weer getracht te beperken door zware alcohol, ‘Sivelli’ genaamd, van de zelfgestookte soort die de Treviani’s ook invoerden. Een win-win-combinatie.
Dat merkten de Blutchers echter ook. Het kwam steeds vaker voor dat de drug doorsijpelde bij hun etablissementen, waar helaas de Sivelli niet op voorraad was. Tot grootste ergernis van de Blutchers, die hierdoor steeds meer moesten letten op tekenen ervan.
Ironisch genoeg vergaten de Blutchers hierbij even dat zij eerder jarenlang hadden getracht een voet binnen de deur te krijgen in het Treviani-gebied met hun gelegenheden van allerhande genot…
